Οι μαθητές μας γράφουν για τους πρόσφυγες

Οι μαθητές μας εμπνέονται από την επικαιρότητα και συμμετέχουν στον μαθητικό  Διαγωνισμό για τους πρόσφυγες. Τα παρακάτω ποιήματα θα διαβαστούν την Κυριακή στα πλαίσια των εκδηλώσεων του αντιπολεμικού Φεστιβάλ Αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, που διεξάγεται  στη Σπάρτη  το διάστημα 11- 18 Απριλίου 2016. 

Αλλά εμείς ; Εμείς τι κάνουμε;

Καθημερινά ?..νέα και εικόνες!

Μάς κατακλύζουν?.καθημερινά!

Πνίγονται?.Πεθαίνουν?..!

Αλλά εμείς ; Εμείς τι κάνουμε;

Τους κοιτάμε! Και γιατί;

Γιατί είμαστε ?.απολίτιστοι;

Πρόβατα είμαστε?.Μαριονέτες είμαστε?

Αυτό είμαστε τελικά; ΖΩΑ!

Αλλά εμείς ; Εμείς τι κάνουμε;

Τα δεχόμαστε όλα ..ΟΛΑ ΑΚΡΙΤΑ!

Ξυπνήστε !Άνθρωποι είναι !

Είναι σαν ΕΜΑΣ! Θυμηθείτε?.

Αλλά εμείς ; Εμείς τι κάνουμε;

Τους αφήνουμε ?τους ΄΄σκοτώνουμε΄΄!

           Ξυπνήστε !

Οι Μεγάλες Δυνάμεις μας ελέγχουν ΞΑΝΑ!

Αλλά εμείς ; Εμείς τι κάνουμε;

 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΟΥΜΑΚΗ ΤΟΥΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΤΜΗΜΑ Β4 – 1^Ο ΗΜΕΡ.ΓΕΛ ΣΠΑΡΤΗΣ

      ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ  2016

———————–

ΣΚΕΨΕΙΣ?.

 Ήρθαν δύσκολοι καιροί??..που λέει και ο ποιητής.  Φτώχεια?πείνα?πόλεμοι?.βομβαρδισμοί..

Άνθρωποι φεύγουν από την πατρίδα τους απεγνωσμένα ,αναζητώντας τη ζωή σε κάποια άλλη ?μητρυιά πατρίδα!

Παγώνει η ψυχή, παγώνει το μυαλό,

 παγώνουν οι συνειδήσεις?..παγώνουν τα κορμιά

στις βάρκες του ..θανάτου!

Εκεί όμως οι συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες ,δεν είναι αυτές που συντρόφεψαν τα όνειρα.

Συνωστίζονται σε άθλια οικήματα ,σε παραπήγματα, ,στα ?λασπόνερα.

Αν ο καιρός είναι σκληρός.. Παγώνει το σώμα ,παγώνει η ελπίδα.

Τα κρεβάτια τους ?; Λακκούβες με βρώμικο νερό?

Το φαγητό τους?.; Λιγοστό-προϊόν ελεημοσύνης αλλά και? αισχροκέρδειας!

Τα ρούχα τους?.; Παραμένουν τα ίδια για μέρες, βρεγμένα κουβαλώντας την ταλαιπώρια του κορμιού και της ψυχής.

Μικρά παιδιά μένουν χωρίς ρούχα, ξυπόλητα ,χωρίς ζεστασιά και θαλπωρή , με μάτια γεμάτα απορία, φόβο σαν τρομαγμένα αγρίμια.

Αρρωσταίνουν? Λιποθυμούν?..Φοβούνται ??.Πεθαίνουν ??.!

Δεν έχουν προλάβει να ζήσουν σαν παιδιά.

 Μεγάλωσαν γρήγορα, σκλήρυναν απότομα.

Κουβαλούν μόνα τους ..τις «αποσκευές» τους, τα όνειρά τους, τη θέλησή τους για ζωή.

Και ποια είναι η μοίρα τους?. θάνατος;

Μπορούν να ελπίζουν ;;; Υπάρχει αύριο για αυτά ή??.

Οι μητέρες τους αγανακτούν? Πονούν !

Βάζουν τα μωρά τους σε ?.χάρτινες κούτες για να φωλιάσουν και να παλέψουν τον παγωμένο αγέρα, το χιόνι που πέφτει αλύπητα.

Αλλά αυτό δεν φτάνει?

Πρέπει όλοι να βοηθήσουν ,να βοηθήσουμε ,για να έχουν μέλλον αυτά τα παιδιά, για να έχει μέλλον ο πολιτισμός μας.

Πρέπει να αφήσουν, να αφήσουμε το «εγώ» μας στην άκρη και να σταθούμε δίπλα στους συνανθρώπους μας που έχουν μεγαλύτερη  ανάγκη από εμάς.

Πρέπει επιτέλους να θυμηθούμε να γίνουμε ..ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΟΥΜΑΚΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

ΤΜΗΜΑ Β4 -1^ο  ΗΜΕΡ.  ΓΕΛ  ΣΠΑΡΤΗΣ

10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

 Καθοδήγηση: Κατσίχτη Ευγενία, φιλόλογος